Sil en de baby

Peter Koelewijn

1979

Ik had hem lang niet meer gezien

toen was hij nog pas 19

maar waar hij kwam, stal hij steeds de show

ook had hij nog die jongenslach

toen ik hem jaren later zag.

Ik herkende hem meteen en zei : Hallo !

Hij vroeg zoals eenieder doet:

"Hoe is het nou, gaat het goed ?"

Maar hij kon het antwoord zo wel zien aan mij.

Want ik heb niet veel geluk gehad,

die sporen zag hij goed en dat merk je nooit

bij winnaars zoals hij.

En toen zag ik Sil en de baby.

Sil en de baby

en weer kwam de pijn....

Op dat moment begreep ik pas

waarom hij zo sucesvol was :

hij nam gewoon alles wat hij wou.

Ik staarde maar alleen naar Sil.

Zij stond daar naast hem bleek en stil,

en ik wist : ik hou nog altijd van die vrouw.

En net als ik dacht zij daar

aan al die jaren samen

waar bezit alleen een kus vol liefde was.

Maar dat heeft geduurt tot hij haar zag

zij kwam niet meer naar huis die nacht

en de kapstok leek zo leeg zonder haar jas.

En ik keek weer

naar Sil en de baby,

Sil en de baby,

en weer kwam de pijn.

'k Wou zeggen : je hebt nu alles wat je

bij mij nimmer heb gehad

En ik keek haar aan, maar dacht toen : Oh Sil.

Wat is er toch met jou gebeurt?

Waar is je kracht, waar is je kleur ?

Zo was jij nooit. Dit heb jij nooit gewild.

Je was nog zo'n baby. Mijn baby, Sil.

Een jaar lang ging voorbij nadien.

Ik dacht : ik zal haar nooit meer zien.

En 'k wist dat ik haar niet vergeten zou.

Maar ineens stond zijn hier 's morgens vroeg.

En terwijl ze ook de baby droeg, zei ze :

"Ik kan nergens heen, dan naar jou"

En in tranen heeft zij mij verteld,

hoe zij werd vernederd en gekweld.

Al die jaren dat zij bij hem bleef.

Ik nam har in m'n armen en zei :

nu je hier weer bij me bent,

laat ik je nooit meer gaan zolang ik leef.

En nu kijk ik

naar Sil en de baby,

Sil en de baby,

zijn voor altijd bij mij...(2x)